บทที่ 2 สวน
ตอนเที่ยงตรงแม่มาถึงที่สระว่ายน้ำ
“เย็นนี้พวกเธอไปเล่นที่บ้านเราหรือป่าว” เทย์มัวร์ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ถามแม่พวกเธอดูสิ ว่าไปเล่นคอมพิวเตอร์ที่บ้านฉันได้ไหม”
เดี่ยวพอกินข้าวเสร็จ
ฉันจะถามแม่ดู
‘เอ่อ
แม่ต้องไปร้านค้าตอนบ่ายนี้ กับซาร่า’ แม่พูด ‘ลูกไปที่บ้านเทย์มัวร์ได้ แต่ต้องกลับบ้านตอนสี่โมงนะเจมมี่ อย่าสายละ’
ดังนั้นพวกเราจึงไปบ้านเทย์มัวร์
และเล่นคอมพิวเตอร์กัน แม่ของเทย์มัวร์เรียกเขา
อย่าลืมนะเทย์มัวร์ ลูกต้องรดน้ำให้สวนของทอมวันนี้เลยนะ เพราะเมื่อวานลูกไม่ได้ไป
และต้องไปเดี่ยวนี้เลย
‘มากับฉันสิเจมมี่’ เทย์มัวร์พูด ‘นายดูสิ ทอมหนะเป็นเพื่อนบ้านของพวกเรา
เขามาจากสก็อตแลนด์ และเขากลับไปที่นั่นทุกๆฤดูร้อน’ เราจะต้องคอยรดน้ำดอกไม้ในสวนให้เขาทุกวันเวลาเขาไม่อยู่
เอ่อ
เราสองคนต้องทำน่ะแต่แม่ไม่เคยใช้นาดีนเลย มันต้องเป็นฉันตลอดเลย
ฉันเข้าใจนายนะ
เทย์มัวร์ น้องของฉันก็ไม่เคยทำอะไรเลย แต่เป็นฉันที่ต้องทำอยู่ตลอดเหมือนกัน
เราไปสวนของทอมกันเถอะ
ทอมอยู่ชั้นล่างห้องสุดท้ายของตึกนี้ ชั้นล่างมีอยู่ 2 ห้องระหว่างแฟลตของเทย์มัวร์และแฟลตของทอม และด้านขวาของแฟลตเป็นห้องว่าง
“ห้องถัดจากทอมไม่มีใครอยู่
พวกเขากลับบ้านกันหมด มีแค่เพียงคนที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่เท่านั้นที่อยู่ในแฟลตตอนนี้
ฉันไม่รู้จักเขา แต่ว่าเขาเป็นชาวอังกฤษ” แม่ของผมบอก
มีสายน้ำอยู่ในสวนของทอม
เทย์มัวร์หยิบมันขึ้นมา “เฮ้อ
ผมไม่ชอบรดน้ำต้นไม้” เทย์มัวร์พูด แล้วเขามองมาที่ผม
“แต่ผมชอบทำให้คนเปียกมากกว่า อ้า!!!มาเริ่มกันดีกว่า” ผมตะโกน และวิ่งไปตักน้ำรดต้นไม้ เทย์มัวร์ ก็วิ่งตามผมมา
น้ำจากสายยางเย็นมาก หัวผมเริ่มเปียกและทั้งตัวผมเปียกหมด ผมวิ่งไปที่ก๊อกน้ำหยิบสายยางและวางถังไว้ใต้ก๊อกเพื่อเติมน้ำ
เมื่อน้ำเต็มผมหยิบถังขึ้นมาแล้ววิ่งไปทางหลังเทย์มัวร์ ทูม!! ตอนนี้เทย์มัวร์ก็เปียกเหมือนผมแล้ว ผมถือถังวิ่งไปที่ก๊อกน้ำอีกครั้ง
พวกเราวิ่งขึ้นวิ่งลงอยู่ในสวนอยู่ได้สักพัก ตอนนี้เราทั้งสองคนเปียกไปหมดทั้งตัว
และหยุดหัวเราะไม่ได้
“หยุดเถอะ
เหนื่อยแล้ว” ผมพูด เราไปหาที่นั่งกันดีกว่า มีเก้าอี้เก่าๆอยู่สองตัวอยู่ใกล้กับประตูหน้าแฟลตทอมและไม่โดนแดดด้วย
เทย์มัวร์และผมนั่งลงผมไปตาไปลักห้านาทีก็ได้ยินผู้ชายสองคนจากชั้นหนึ่งของแฟลตคุยกันอยู่เหนือหัวของพวกเรา
“ไม่มีใครได้ยินเราหรอกจอร์จ
ผู้ชายที่อยู่ห้องด้านล่างเขาไปสก็อตแลนด์ และห้องถัดไปก็ไม่มีใครอยู่ด้วย
ไม่มีอะไรอะไรเลยเกิดขั้นในช่วงฤดูร้อนนี้เลย พวกเรามาที่นี้ก็เพื่อสิ่งนี้แหละ” เสียงชายคนหนึ่งพูด
ผมมองไปที่เทย์มัวร์แต่ไม่พูดอะไร
ผมอยากได้ยินผู้ชายคนที่สองว่าเขาจะพูดอะไร พูดเราจึงนั่งอยู๋แบบเงียบๆ
และเทย์มัวร์ก็เข้าใจผม
“เธอจะมาถึงเมื่อไหร่หรมอติน” ชายคนที่สองพูด
“สัปดาห์นี้แหละ
เดินทางจากลอนดอนมาที่มัสแคท”
“แล้วเธอจะอยู่ที่โอมานกี่วัน” ชายคนที่สองถาม
“10 วัน แล้วพวกเขาก็จะพาเธอกลับบ้าน”
“อย่างนั้นหรอ” ชายคนนั้นพูดไปหัวเราะไป “เธอก็จะไม่ได้กลับไปลอนดอน
และจะไม่มีใครได้เจอเธออีกเลยไม่ว่าก็เป็นที่นี่หรือว่าบ้านที่อังกฤษก็ตาม”
“เมื่อเราเสร็จจากงานนี้
ฉันจะได้เงินและฉันก็จะไปใช้ชีวิตดีๆ และไปพักผ่อนที่ที่แพงๆให้นานๆไปเลย”
“ส่วนฉันก็จะซื้อบ้านแพงๆสักหลังที่อยู่ติดกับทะเล
จะซื้อแบบใหญ่ๆและแพงสุดๆ”
“แน่นอน
แต่ตอนนี้เข้าไปข้างในกันดีกว่าเพราะข้างนอกนี่มันร้อนมากๆ
ฉันอยากจะดื่มน้ำเย็นๆสักแก้ว” ประตูชั้นบนเปิดและปิดลง
ผมมองไปที่เทย์มัวร์ พวกเราลุกขึ้นและเดินออกไปจากสวนอย่างเร็ว
พวกเราไม่พูดอะไรกันทั้งนั้นแต่รีบเดินกลับไปที่แฟลตของเทย์มัวร์อย่างเร็ว
เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง แล้วเทย์มัวร์ก็ปิดประตู
“นายได้ยินไหมว่าพวกเขากำลังจะไปฆ่าใครสักคน
บางที่อาจจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงก็ได้นะ” เทย์มัวร์พูด
“ฉันรู้
มันน่ากลัวมากเลยนะ พวกเขากำลังจะไปฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อเธอมาถึงมัสแคท
และครอบครัวของเธอก็จะไม่ได้เจอเธออีก” ผมพูด
“คนที่จ้างคงจะจ่ายเงินให้มากแน่ๆสำหรับงานนี้
แสดงว่าพวกเขาก็เป็นฆาตกรละสิ”
“แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดีละ
เราจะไปหาตำรวจแล้วเล่าเรื่องนี้ให้พวกเขาฟังดีไหม”
เทย์มัวร์ถาม
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
พวกตำรวจจะฟังเราหรอ แล้วพวกเขาจะเชื่อเราหรอ”
“ใช่
นายพูดถูก พวกผู้ใหญ่ไม่เคยฟังเด็กเลย” เทย์มัวร์พูด
พวกตำรวจก็คงจะบอกพวกเราว่า “พวกนายหนะเป็นแค่เด็ก
และเรื่องที่เล่าก็เป็นแค่เรื่องของเด็ก”
“แล้วคนที่พวกฆาตกรจะไปฆ่าคือใครละ
พวกเราก็ยังไม่รู้เลย ไปหาข้อมูลกันดีกว่าว่าพวกนั้นจะฆ่าใคร
แล้วทำไมพวกนั้นถึงจะฆ่าเธอ แล้วพวกเราค่อยไปแจ้งความกัน”
ผมพูด
“ไปบอกนาดีกันเถอะ
เผื่อว่าเธอจะช่วยพวกเราได้ ส่วนรัชพ่อแลแม่ของเธอรู้จักคนสำคัญๆเยอะมาก
บางทีพวกเขาอาจจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร ” เทย์มัวร์พูด
“ตกลง” ผมพูด แล้วมองไปที่นาฬิกาข้อมือ “แต่ตอนนี้ฉันต้องกลับบ้านแล้วละ
ค่อยเจอกันพรุ่งนี้เช้านะ เรามีเวลาไม่มากแล้วที่จะช่วยเธอ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น